Έχω αναφερθεί πολλές φορές στην άγρια κόντρα Μαρόκου-Αλγερίας, και έχω πει ότι κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου οι Αμερικανοί εξόπλιζαν τους Μαροκινούς και οι Σοβιετικοί τους Αλγερινούς και τους Λίβυους.
Η πλούσια σε φυσικό αέριο Αλγερία, και η πλούσια σε πετρέλαιο Λιβύη, συνεργάζονταν με την KGB εναντίον του ΝΑΤΟ, και υποστήριζαν την Ισπανική ΕΤΑ και τον Ιρλανδικό IRA, μαζί με τους Κουβανούς, και χτυπούσαν το Μαρόκο, αλλά και την Αίγυπτο, όταν η Αίγυπτος μετακινήθηκε από την σφαίρα επιρροής της ΕΣΣΔ στην σφαίρα επιρροής του ΝΑΤΟ, στα μέσα της δεκαετίας του 1970, μετά τις δύο ήττες των Αιγυπτίων από τους Ισραηλινούς στους πολέμους του 1967 και του 1973.
Να πω ότι οι Γάλλοι υποστήριζαν τους Μαροκινούς ως μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά την δεκαετία του 80 και 90, επί προεδρίας του σοσιαλιστή Γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, προσωπικού φίλου του Ανδρέα Παπανδρέου, οι Γάλλοι άρχισαν να υποστηρίζουν τους Αλγερινούς. Έχω ξαναπεί ότι η Γαλλία ήταν ανάμεσα στους Αμερικανούς και τους Σοβιετικούς, επειδή οι Γάλλοι θεωρούσαν ότι οι Αμερικανοί ευνοούσαν τους Βρετανούς σε βάρος των Γάλλων.
Έτσι οι Γάλλοι έφυγαν από το ΝΑΤΟ το 1966, και το παράδειγμα τους ακολούθησε και ο Κων. Καραμανλής όταν γύρισε από την Γαλλία στην Ελλάδα το 1974, βγάζοντας την Ελλάδα επίσης από το ΝΑΤΟ μετά το Κυπριακό, επειδή θεωρούσε ότι οι Αμερικανοί ευνοούσαν τους Τούρκους σε βάρος της Ελλάδας, ακολουθώντας το παράδειγμα των Γάλλων σοσιαλιστάδων. Τα πετρέλαια της Αλγερίας και της Λιβύης ήταν φυσικά μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο.
Οι Αλγερινοί σοσιαλιστές, μαζί με τον Καντάφι, υποστήριζαν τους εξεγερμένους στο νότιο τμήμα του Μαρόκου, την λεγόμενη Western Sahara, χωρίς την οποία το Μαρόκο αποκόβεται από την υπόλοιπη Αφρική μέσω ξηράς.
Χάρτης Western Sahara
Όπως έλεγα τις προάλλες, οι Νιγηριανοί κατηγόρησαν τους Αλγερινούς ότι σκοπίμως δεν προχωράνε τον αγωγό φυσικού αερίου Trans-Saharan (Νιγηρία-Νίγηρας-Αλγερία-Ισπανία), επειδή θεωρούν ότι το αέριο της Νιγηρίας θα λειτουργεί ανταγωνιστικά στο δικό τους αέριο.
Εικόνα Πλουσιότερες Χώρες σε Φυσικό Αέριο
Χάρτης Αγωγός Trans-Saharan (Νιγηρία-Νίγηρας-Αλγερία)
Για τον αγωγό Trans-Saharan συναγωνίζονταν η Gazprom, η Ιταλική ΕΝΙ, η Γαλλική ΤΟΤΑL και η Βρετανο-Ολλανδική Royal Dutch Shell. Βλέπε “Gazprom VS NATO : Ο Πόλεμος για την Ευρώπη”, και Wikipedia “Trans-Saharan Gas Pipeline – Operator”.
Τον Μάιο του 2017 οι Νιγηριανοί υπέγραψαν με τους Μαροκινούς τον αγωγό αερίου Trans-Africa, ο οποίος φτάνει από την Νιγηρία στο Μαρόκο από τα παράλια του Ατλαντικού, και θα ενώσει την Αφρική με την Ευρώπη αποφεύγοντας την Αλγερία, πλήττοντας την Αλγερία, το Ιράν, το Κατάρ, την Ρωσία, και την Τουρκία. Ο αγωγός αυτός έθαψε τον Trans-Saharan. Βλέπε “Moroccan-Nigerian Pipeline Puts Final Nail in Algeria’s Trans-Saharan Gas Project”, Μάιος 2017.
Χάρτης Αγωγός Trans-Africa
Ο Μακρόν έσπασε την παράδοση των τριών προηγούμενων Γάλλων προέδρων, οι οποίοι επισκέφθηκαν πρώτα την Αλγερία, και έκανε την πρώτη επίσημη επίσκεψη του στο εξωτερικό στο Μαρόκο, δείχνοντας ότι θα προτιμήσει το Μαρόκο από την Αλγερία. Προφανώς οι Γάλλοι θεωρούν ότι οι Αλγερινοί είτε φοβούνται τους Ρώσους και δεν συνεργάζονται όσο πρέπει με τους Γάλλους, είτε ότι δεν συνεργάζονται με τους Γάλλους επειδή έχουν άλλα συμφέροντα. Η επίσκεψη μάλιστα του Μακρόν στην Αλγερία είναι σήμερα (Τετάρτη 14.6.2017), την ίδια μέρα που έγινε η τρομοκρατική επίθεση στο Λονδίνο (Grenfell Tower). Βλέπε το Μαροκινό Morocco World News, το οποίο πανηγυρίζει για την επίσκεψη του Μακρόν στο Μαρόκο αντί στην Αλγερία, η οποία όπως λέει σηματοδοτεί στροφή στην Γαλλική εξωτερική πολιτική. Βλέπε “What Macron’s visit to Morocco says about his relationship with Algeria”, Ιούνιος 2017.
Η περιοχή στην οποία βρίσκεται ο πύργος Grenfell στο Λονδίνο, ο οποίος ακόμη καίγεται, είναι μία Μουσουλμανική περιοχή στην οποία ζούνε κυρίως Μαροκινοί και Σομαλοί. Βλέπε Telegraph “Muslims awake due to Ramadan among the heroes who helped save lives at Grenfell Tower fire”, Ιούνιος 2017
12η Παράγραφος
“We all know each other, there is a very high population of Moroccans, and for some reason we all live close to each other. Literally everyone knows each other.”
Όπως έχετε προσέξει, οι Αμερικανοί θέλουν να τα βρούνε με τους Ρώσους, για να τους έχουν συμμάχους στην κόντρα τους με την Κίνα. Αλλά και οι Γερμανοί έχουν φτιάξει με τους Ρώσους τον Nord Stream 1, και προωθούν τον Nord Stream 2, και απλά επειδή δεν θέλουν να τρομοκρατούν τους Γάλλους και τους Βρετανούς με έναν Ρωσο-Γερμανικό άξονα, φροντίζουν να είναι στην εξουσία οι Χριστιανοδημοκράτες (κεντροδεξιοί), το κόμμα της Μέρκελ (CDU) δηλαδή, οι οποίοι όπως φαίνεται και από το πρώτο συνθετικό του ονόματος τους “Χριστιανό” ήταν αυτοί που είχαν τις προβληματικές σχέσεις με τους Σοβιετικούς.
Αλλά και το κόμμα της Μέρκελ θέλει τους Nord Stream. Απλά λένε ότι είναι ένα οικονομικό και όχι ένα γεωπολιτικό project, κάτι που ούτε και οι ίδιοι πιστεύουν, γιατί ένα τόσο σημαντικό project έχει τεράστιες γεωπολιτικές προεκτάσεις. Γιατί σε περίπτωση ενός Γερμανό-Γαλλικού ή ενός Γερμανό-Βρετανικού πολέμου, οι Γερμανοί θα φροντίσουν να έχουν καλές σχέσεις με τους Ρώσους, αφού σε αυτούς θα βασίζονται ενεργειακά. Όχι απλά θα βασίζονται ενεργειακά, αλλά θα είναι και εξαρτημένοι από αυτούς. Ο Ρόναλντ Ρέιγκαν τα έλεγε αυτά στους Δυτικοευρωπαίους, αλλά ποιος τον άκουγε? Μάλλον κανείς.
Οι Γερμανοί είναι φτωχοί σε πρώτες ύλες, και έχουν αποκτήσει την ικανότητα να έχουν μία οικονομία που είναι πολύ καλή στο να εισάγει πρώτες ύλες και να τις μετατρέπει σε βιομηχανικά προϊόντα τα οποία είναι περιζήτητα στο εξωτερικό. Ενώ η Ρωσία είναι μία πολύ πλούσια σε πρώτες ύλες χώρα, και υπάρχει η τάση να ξεπηδά μία σοσιαλιστική νομενκλατούρα που νέμεται αυτούς τους πόρους, τρομοκρατώντας τον Ρωσικό λαό. Την Ρωσία ακόμη και σήμερα την κυβερνά η KGB. Να πω ότι και ο Χίτλερ ακολούθησε το μοντέλο της Ρωσίας, κάνοντας εκστρατεία για να εξασφαλίσει η Γερμανία πρώτες ύλες, είτε αυτές του Περσικού Κόλπου είτε αυτές της Κασπίας. Βλέπε “Στο Μυαλό του Χίτλερ”
Επομένως ούτε οι Αμερικανοί ούτε οι Γερμανοί βλέπουν με φόβο το Ρωσικό αέριο, το οποίο όμως τρομάζει πάρα πολύ τους Γάλλους και τους Βρετανούς, οι οποίοι παρά τα μεγάλα μεταξύ τους προβλήματα (Brexit) βλέπουν την Ρωσία ως κοινό εχθρό και σύμμαχο της Γερμανίας σε περίπτωση πολέμου. Οι Βρετανοί βλέπετε ότι σκέφτονται να βγάλουν μπροστά τον Jeremy Corbyn, επίσης υποστηρικτή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (Ιράν, Χεζμπολάχ), την στιγμή που οι Γάλλοι έχουν βγάλει ήδη μπροστά τον Μακρόν, ένα υποστηρικτή της Αραβικής Μουσουλμανιής Αδελφότητας (Κατάρ).
Μάλιστα όταν είχε νικήσει στις εκλογές ο Macron τον Μάιο του 2017, ο Jeremy Corbyn είχε πει ότι ανυπομονεί να συνεργαστεί μαζί του, και έπεσαν όλοι να τον φάνε, αφού οι κεντροδεξιοί είχαν άλλα 3 χρόνια αυτοδυναμίας, και πήγαν σε εκλογές για να κερδίσουν με 30% διαφορά. Βλέπε “Corbyn RIDICULED on Twitter after saying he is 'looking forward to working with Macron”.
Αν οι Γάλλοι και οι Βρετανοί υποστηρίξουν αγωγούς που θίγουν τους Ρώσους, και τους Αλγερινούς, θα πάθουν αυτά που έπαθαν οι Αμερικανοί όταν προσπάθησαν να προωθήσουν τους αγωγούς TAPI (Turkmenistan-Afghanistan-Pakistan-India) και Southern Energy Corridor (Μέση Ανατολή+Κασπία-Τουρκία-Ευρώπη).
Χάρτης
Χάρτης
Αναφέρομαι στην Βόρεια Αφρική και τους Αλγερινούς, επειδή και ο Μακρόν και ο Corbyn φαίνεται να δέχονται ότι στην Συρία πρέπει να συνεργαστούν περισσότερο με την Ρωσία. Αν λοιπόν αφήσουν την Συρία, τότε μένει το LNG της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (Κατάρ+Ιράν), και οι αγωγοί της Βόρειας Αφρικής. Και τα δύο μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες εκρήξεις, αφού θίγουν και την Αλγερία και την Ρωσία, πρωτομάστορες της τρομοκρατίες, οι οποίοι μάλιστα μπορούν να έχουν υποστήριξη από πάρα πολλές χώρες που επίσης θίγονται.
“Gazprom VS NATO”
“Moroccan-Nigerian Pipeline Puts Final Nail in Algeria’s Trans-Saharan Gas Project”, Μάιος 2017
“Macron in Morocco on His First Official Visit Outside Europe”, Ιούνιος 2017
“What Macron’s visit to Morocco says about his relationship with Algeria”, Ιούνιος 2017
French president Emmanuel Macron has set a precedent in his first visit to North Africa, choosing Morocco over Algeria.
“This visit proves that the relationships of friendship and cooperation between Morocco and France will continue under President Macron,” Said Benhamida, head of En Marche Maroc, told Morocco World News
The choice of Morocco did not escape the attention of Algerian media. French-speaking news outlet Tout Sur l’Algérie (TSA), known for its anti-Morocco stance, noted that Macron broke the tradition of his predecessors. All last three presidents, Jacques Chirac, Nicholas Sarkozy, and François Hollande had visited Algeria first following their elections.
“By choosing Morocco as his first visit, the French president seems like he is looking for a way to get out of this special relationship with Algeria, which led to nothing concrete in recent years, despite all promises made,” wrote TSA.
As examples of these failed promises, the website cited the treaty of friendship initiated by Chirac in 2005, as well as vows for an exceptional partnership agreement during Sarkozy and Hollande’s mandates.
During the presidential campaign in France, Macron was considered Algeria’s favorite candidate. Unlike extreme right leader Marine Le Pen and right-wing François Fillon, both seen as hardline regarding the issue of France’s role in North Africa as a colonization force, Macron represented the moderate face of France’s political élite.
In February he made a visit to Algiers, where he was received with pomp by former Algerian prime minister Abdelmalek Sellal and former foreign minister Ramtane Lamamra. Macron’s criticism of French colonization, calling it a “crime against humanity,” appealed to his Algerian audience.
“During his stay in Algiers, Macron benefited from a treatment worthy of a head of state,” wrote French magazine Le Point.
Two months after his visit, the then-presidential hopeful was highly praised by Lamamra, who was all smiles while commenting on Macron’s win in the first round in the presidential elections.
“Emmanuel Macron is our friend. He is a friend of Algeria. That’s a fact. We will be looking forward to seeing the results of the second round,” he told Algerian press.
A Turn of the Tables
The now-president’s visit to Morocco has come to cast doubts over this “friendship.”“France-Algeria : The End of a Forced Friendship?” reads a title by TSA on June 9. The choice of words is highly significant, underlining a sense of disappointment from the Algerian side. This is highlighted even further by what TSA presented as hindsight, giving a different interpretation today to Macron’s statement on colonization back in February.
“Algerians [saw] it as a sign of friendship. But for Macron, it was certainly the first step towards an exit from a forced friendship between the two countries.”
Le Matin, another Algerian French-speaking news outlet, used a strong tone against Algerian officials, deploring what they saw as a lack of realism in jumping to conclusions about Macron’s friendship.
“Everybody knows that there’s a power vacuum in Algiers,” wrote le Matin, referring to President Abdelaziz Bouteflika’s crumbling health state. “It seems impossible for Emmanuel Macron to come to Algeria while an ailing man is the head of state.”
Geo-political Back and Forth
For years, Morocco and Algeria have competed for strong relationships with France, seen as a crucial diplomatic ally and major trading partner. Both countries’ relationships with their former colonizer have been characterized by ups and downs.
Traditionally, Morocco enjoyed better relationships with France under right-wing presidents. Ties between Rabat and Paris were seriously undermined during Socialist François Mitterrand’s presidency in the 1980s and mid 1990s. The issue of Western Sahara and Morocco’s human rights record had been the main sources of discord. Socialists were seen as pro-Algeria and pro-Polisario.
The ascension to power of the right-wing president Chirac marked a turnover in the relationships between Rabat and Paris. Under Chirac and his successor Sarkozy, France favored Morocco over Algeria. However, during the first half of Socialist president Hollande’s mandate, the friendship was set back to the Mitterrand era when Morocco’s chief of domestic intelligence, Abdelatif El Hammouchi, was summoned by an investigating judge during a visit to France in February 2014.
Morocco’s decision to suspend security and judicial cooperation with France during a year-long dispute led Paris to seek an end to the argument, especially after the terrorist attack on Charlie Hebdo headquarters in January 2015. Since then, ties between grew friendlier.
With the presidency in the hands of Macron, an outsider centrist politician whose election has marked an end of the traditional hegemony of the right and left over French politics, Morocco and Algeria are adjusting to this power shift.
In the meantime, rivalry is set to continue over which of the two countries will secure have better relations with the former colonizer.
Macron’s visit to Morocco could yet be an indication the Kingdom has still an edge over its neighbor.
“Trans-Saharan Gas Pipeline – Operator”
The pipeline is to be built and operated by the partnership between the NNPC and Sonatrach. The company would include also the Republic of Niger.[3] Initially NNPC and Sonatrach would hold a total 90% of shares, while Niger would hold 10%.[13]
Russian gas company Gazprom has negotiated with Nigeria about its possible participation in the project.[14][15] Also Indian company GAIL, France's Total S.A., Italy's Eni SpA and Royal Dutch Shell have expressed interest in participating in the project.[1][12][16]According to the Algerian energy minister Chakib Khelil "only partners that can bring something to the project, not just money, should be there."[13] Energy ministers of Algeria and Nigeria have said that "if things go well, there will be no need to bring international oil companies into the project" and "if the need for partnership in the project arises, not every partner will be welcome on board on the project."[17]
“French president’s visit to Morocco a private affair”, Ιούνιος 2017
